Uroczystość Objawienia Pańskiego
https://www.paulus.org.pl/czytania?data=2020-1-6
Co to znaczy objawienie? Że Bóg się objawił?
Posłuchajcie uważnie, jakie wydarzenie zapowiada prorok Izajasz. Po przeczytaniu tego fragmentu spróbujemy opowiedzieć to krótko własnymi słowami.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza. (Iz 60, 1-6)
Powstań! Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
Oto słowo Boże.
Czym, w tym proroctwie, różni się Jerozolima od reszty świata?
Nad nią rozbłyska chwała Pańska, Jerozolima świeci, a reszta ziemi jest w ciemności.
Co robią w takim razie mieszkańcy innych krain?
Idą do Jerozolimy. A ona, opisana tu tak, jakby była człowiekiem, będzie się z tego powodu cieszyć czy martwić?
Będzie promienieć, jej serce zadrży i rozszerzy się z radości. A dlaczego?
Bo ci wszyscy ludzie przyniosą dary - promienieć będziesz, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie – właśnie tak to sobie wyobrażało wiele osób za czasów Jezusa. Do Jerozolimy będą płynąć bogactwa całego świata, bo ona będzie stolicą wielkiego państwa, wszyscy będą musieli im płacić, a oni będą bardzo bogaci. Prorok podaje jednak na początku i na końcu inne, ważniejsze przyczyny radości. Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki. Najbardziej ukochane, wytęsknione osoby wrócą do domu. To będzie radosne spotkanie kochających się osób. I co one będą robić poza przyniesieniem ze sobą całego swojego dobytku?
Będą radośnie nucić hymny na cześć Pana. Bo tą Jerozolimą jest w tym proroctwie sam Bóg. To Jego dostrzegą ludzie, do Niego przyjdą, Jemu złożą dary, Jego będą wielbić. I to On, Bóg, będzie promienieć na ten widok, Jego serce zadrży i rozszerzy się z radości. Właśnie tak cieszy się Bóg, gdy przychodzimy do Niego.
(Ps 72, [1b-2. 7-8. 10-11.] 12-13)
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Komu objawi się Bóg? Komu Bóg obiecuje, że przyjdzie do niego i objawi mu Swoje zmiłowanie, Swoje ocalenie?
Biedakowi, ubogiemu, nędzarzowi. Takiemu, który nic nie ma, i jest zdany na łaskę innych. A czy my jesteśmy zdani na czyjąś łaskę? Czy jej potrzebujemy?
Tak. Bez łaski nie możemy być zbawieni. Potrzebujemy Bożej łaski. Każdy z nas jest takim biedakiem, nędzarzem przed Panem, zdanym na Jego łaskę. To nas Bóg ocali od śmierci.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan. (Ef 3, [2-3a.] 5-6)
Bracia: Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Oto słowo Boże.
Komu Bóg się objawił – o jakim objawieniu pisze św. Paweł w tym liście?
Poganom. Tym, którzy wcześniej nie znali Boga. Czy oni wtedy byli bardzo ubodzy, mieli mało pieniędzy?
Jedni tak, inni nie, i nie to było ważne. Byli ubodzy, bo nie znali Boga. Nie byli współdziedzicami Królestwa Bożego, nie byli uczestnikami obietnicy zbawienia, jaką daje Jezus. Nie mieli największego bogactwa, jakie może mieć człowiek. Można powiedzieć, że byli ubodzy, bo nie umieli odróżnić prawdziwego bogactwa – czyli bliskości z Bogiem – od tego pozornego, czyli od pieniędzy.
Porównajmy teraz pierwsze czytanie z tym drugim. W pierwszym była mowa o tym, że Jerozolima, czy Bóg, rozbłyśnie światłem i przyjdą do niej ludzie z wszystkich krain. Tu jest mowa o tym, że tajemnica zbawienia została objawiona, rozbłysła dla ludzi wszystkich krain, także pogańskich, a nie tylko dla narodu wybranego. Tam miały do Jerozolimy popłynąć bogactwa. Tutaj poganie zostają obdarzeni wielkim bogactwem – stają się dziedzicami i uczestnikami największego bogactwa. A to jest to samo wydarzenie.
Słowa z Ewangelii według Świętego Mateusza.
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon.
A otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.
Oto słowo Pańskie.
Dlaczego świętujemy objawienie się Boga właśnie na pamiątkę tego wydarzenia? Czy wcześniej, przed złożeniem darów przez mędrców, Bóg nie był objawiony? Czego wcześniej nie było wiadomo?
Po pierwsze tego, że Bóg jest Bogiem wszystkich ludzi, a nie tylko narodu wybranego. Kto się o tym dowiedział?
Józef, Maryja, Herod, arcykapłani i uczeni – czyli naród wybrany. Dowiedzieli się, że ich Bóg jest także Bogiem wszystkich ludów. To było, jak słyszeliśmy, zapowiedziane przez proroków, ale trudno im było to przyjąć. Czego jeszcze dowiedzieli się wszyscy, a przede wszystkim sami mędrcy? Jak myślicie, co ich zdziwiło?
Gdzie oni szukali nowego króla?
W stolicy, w pałacu królewskim. A gdzie znaleźli?
W zwykłym, pewnie ubogim domu, może nawet wciąż w tej szopie czy stajence. Ubogiego, bez dworzan, bogatych szat, bez wojska, bez pałacu. Zobaczyli, że to jest zupełnie inny król. I co zrobili?
Złożyli swe cenne dary, padli na twarz i oddali Mu pokłon. Uwierzyli w Jego władzę królewską – tak dokonało się Objawienie Pańskie. Bóg objawił to, że jest Bogiem wszystkich i że jego panowanie nie jest ziemską potęgą, bogactwem i przepychem, lecz pokorą i uniżeniem, że Jego królestwo nie jest z tego świata.