Oddalanie się małżonków od siebie.

Refleksje, dzielenie się swoimi przeżyciami...

Moderator: Moderatorzy

Rubi
Posty: 23
Rejestracja: 29 mar 2020, 0:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Oddalanie się małżonków od siebie.

Post autor: Rubi »

Gaea pisze: 22 wrz 2020, 21:17 W kwestii braku seksu... Mnie brakowało męża, w moim wątku wspominalam nie raz, że nawet nie tęskno mi do fizyczności co psychologicznego aspektu zbliżeń z moim mężem.
Mi też, nie tylko o sam brak seksu chodzi. O bliskość, czułość, intymność. Bez tego bardzo oddalamy się od siebie. Więź małżeńska zanika. Brakuje mi też naszych rozmów, oglądania wspólnie filmów. Zasypiania przy nim.
Gaea pisze: 22 wrz 2020, 21:17 Może są po prostu takie momenty w życiu, że nie ma się ochoty na bliskość?
Caliope pisze: 23 wrz 2020, 0:10 Są takie momenty, że nie ma się ani głowy, ani chęci by cokolwiek zrobić.
Może mój mąż tak teraz ma.

Kiedy był na mnie wściekły za naszą sytuację rodzinno - mieszkaniowo - finansową, nie było między nami zbliżeń ok dwóch lat. Doszłam w końcu do ściany, powiedziałam że dłużej tak nie dam rady. Nie wiem ile by to jeszcze ciągnął...
Bławatek
Posty: 1625
Rejestracja: 09 maja 2020, 13:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Oddalanie się małżonków od siebie.

Post autor: Bławatek »

Rubi pisze: 26 wrz 2020, 18:55
Mi też, nie tylko o sam brak seksu chodzi. O bliskość, czułość, intymność. Bez tego bardzo oddalamy się od siebie. Więź małżeńska zanika. Brakuje mi też naszych rozmów, oglądania wspólnie filmów. Zasypiania przy nim.

Kiedy był na mnie wściekły za naszą sytuację rodzinno - mieszkaniowo - finansową, nie było między nami zbliżeń ok dwóch lat. Doszłam w końcu do ściany, powiedziałam że dłużej tak nie dam rady. Nie wiem ile by to jeszcze ciągnął...
Rubi, nie wiem jak dokładnie u Was wygląda sytuacja rodzinno-mieszkaniowo-finansowa o której kolejny raz wspomniałaś. U nas od początku małżeństwa nie było różowo ponieważ zaraz po ślubie mąż stracił pracę, ja byłam na czasówce i na dodatek zaraz po ślubie w ciąży. Zamieszkaliśmy w moim domu rodzinnym w jednym pokoju z kuchnią. Mi przedłużono umowę na stałą mąż znalazł pracę ale nie mieliśmy szansy na kredyt więc się dalej gnieździlismy. Dopóki syn był mały było OK. Ale potem ciągle przybywały nowe zabawki, sprzęty, ubrania i robiło się coraz ciaśniej. Mimo, że mąż przed ślubem i krótko po zapewniał mnie, że jak będzie potrzeba to zawsze dodatkowo dorobi to nagle 2 lata po ślubie ciągle słyszałam, że nie będzie dodatkowo pracował. W domu nic nie pomagał, A to chętnie w czasie wolnym realizował się w swoim hobby. Niestety ja się czepiałam, że on jako facet nie umie zadbać o lepszy byt rodziny, on się czepiał, że nie jestem mu oddana i posłuszna i tak mijały nam lata. Mieliśmy się wyprowadzić do wynajmowanego mieszkania - nawet remont zaczęliśmy, ale ciągle brakowało nam pieniędzy. 2 lata temu mąż zamknął się w sobie, dużo milczał choć seksem był zainteresowany. Pod koniec zeszłego roku przeprowadził ze mną rozmowę, że mu źle, że mu brakuje wspólnie spędzanego czasu, zainteresowania z mojej strony itp. On miał mi w domu pomagać, ja miałam znaleźć więcej czasu dla niego. I tak było z mojej i jego strony. Ale niestety w lutym usłyszałam że mnie nie kocha i żąda rozwodu. W marcu już z prawnikiem rozwód załatwiał. Prawdopodobnie znalazł sobie kowalską, która o nic się nie czepia.

Jeśli masz jeszcze szansę z mężem rozmawiać to nie odwlekaj rozmowy. Jeśli masz możliwość wyjechać tylko z mężem na weekend to byłoby to dobrym czasem na rozmowy z sobą, wspólne spędzanie czasu.
Rubi
Posty: 23
Rejestracja: 29 mar 2020, 0:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Oddalanie się małżonków od siebie.

Post autor: Rubi »

Bławatek pisze: 26 wrz 2020, 20:24 Rubi, nie wiem jak dokładnie u Was wygląda sytuacja rodzinno-mieszkaniowo-finansowa o której kolejny raz wspomniałaś.
Wspominam o tej sytuacji już kolejny raz, bo ona jest początkiem i źródłem naszego kryzysu. Nie opisuję jej dokładnie z obawy przed rozpoznaniem. Nie jesteśmy w tragicznej sytuacji finansowej. Oboje pracujemy. A nasze problemy mieszkaniowe, również próbujemy wspólnie rozwiązać. Niewiele brakuje do celu. Mam nadzieję, że gdy to się stanie mój mąż się uspokoi i nie będzie kłębkiem nerwów. To bardziej chodzi o to, że mąż czuje się przez moją rodzinę oszukany i zraniony. I za to wylewa swoje flustracje na mnie.
Bławatek pisze: 26 wrz 2020, 20:24 Jeśli masz jeszcze szansę z mężem rozmawiać to nie odwlekaj rozmowy. Jeśli masz możliwość wyjechać tylko z mężem na weekend to byłoby to dobrym czasem na rozmowy z sobą, wspólne spędzanie czasu.
Próbowałam z mężem o nas rozmawiać. Nasze oddalenie tłumaczył zmęczeniem. Ustaliliśmy, że wraca do naszej sypialni, bo ja bardzo za nim tęsknię. Minęło sporo czasu a mąż dalej tkwi na kanapie. Gdy piszę tego posta siedzi na kompie i gra w gry.
Napewno będę podejmowała próby zbliżenia się do męża i rozmowy. Nie chcę, żeby przez jakieś majątkowo - rodzinne sprawy rozleciało się moje małżeństwo.
Wspólny weekend z mężem byłby super. Marzę najbardziej o spotkaniach małżeńskich, o których wielokrotnie czytałam na forum. Ale zwykły wyjazd też byłby ok. Chętnych do zajęcia się naszą gromadką trochę brak. Ale gdyby mąż też miał wolę spędzić ze mną czas, coś byśmy wymyślili. Będę nalegać na terapię, spotkania małżeńskie, wspólny wyjazd. Cokolwiek, żeby wyjść z tej beznadziei.
Awatar użytkownika
Niepozorny
Posty: 1543
Rejestracja: 24 maja 2019, 23:50
Jestem: w separacji
Płeć: Mężczyzna

Re: Oddalanie się małżonków od siebie.

Post autor: Niepozorny »

Witaj Rubi!
Rubi pisze: 31 mar 2021, 15:02 My z mężem nie zamierzamy się rozwodzić. Od czasu do czasu słyszę, że mnie kocha. U nas oprócz braku współżycia, innych symptomów zdrady nie widzę. Mąż jest bardzo zaangażowany w życie rodziny. Spędza z nami większość swojego czasu. Teraz w rzeczywistości covid, zamkniętych szkół i przedszkoli, pracy zdalnej jeszcze więcej. Wspólnie to jakoś ogarniamy. Wczoraj np. wziął chłopców na wycieczkę, żebym mogła spokojnie popracować. Ostatnio na covid zmarła bardzo mi bliska osoba. Mój mąż bardzo mnie wspierał w tych trudnych chwilach. Nasze telefony leżą na wierzchu i nie mają haseł. Mój mąż również nie zamierza iść ze mną do terapeuty ani seksuologa. Kiedyś przyłapał mnie na czytaniu forum. Wpadło mu w oko sformułowanie ratowanie małżeństwa. Zapytał mnie o jakim ratowaniu małżeństwa czytam, przecież z naszym jest wszystko w porządku. :roll:
Powyższy opis nie zawiera wielu problemów, które poruszyłaś w swoim wątku. Czy od września coś się zmieniło?
Z braku rodzi się lepsze!
Rubi
Posty: 23
Rejestracja: 29 mar 2020, 0:08
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Oddalanie się małżonków od siebie.

Post autor: Rubi »

Niepozorny pisze: 31 mar 2021, 16:24
Powyższy opis nie zawiera wielu problemów, które poruszyłaś w swoim wątku. Czy od września coś się zmieniło?
Przede wszystkim rozwiązaliśmy nasze problemy mieszkaniowo-finansowe. Dzięki temu mój mąż jest dużo spokojniejszy. Jest dużo bardziej pozytywnie do mnie nastawiony. Nie wylewa swoich flustracji na mnie. Nasza relacja się poprawiła. Jakiś czas temu mąż miał chwilowe problemy w pracy. Dzielił się ze mną swoimi kłopotami, ja wspierałam go jak umiałam najlepiej. Ostatnio nawet obejrzeliśmy wspólnie film przytuleni. Już dawno tego nie robiliśmy. Ale brak seksu pozostał.

W wątku Caliope wszyscy sugerują rozmowę z mężem. Próbuję z nim o naszej relacji rozmawiać. Mówię mu o swoich potrzebach, o tym jak bardzo za nim tęsknię, jak bardzo potrzebuję bliskości i intymności, poprostu więcej czasu spędzonego tylko we dwójkę. Takie rozmowy zwykle kończą się jednorazowym zbliżeniem. Potem przez wiele, wiele miesięcy nic. Gdy uśpię dzieci i idę do męża pogadać albo się poprzytulać często słyszę: Idź spać! Nie rozumiem zachowania męża. On nigdy nie inicjuje współżycia. Ale gdy z mojej inicjatywy to się stanie, jest w dobrym humorze przez kilka dni, do tego bardzo miły dla mnie. Tym bardziej nie rozumiem...

Chciałam jeszcze odpowiedzieć na post Ozeasza, ale zrobię
Caliope
Posty: 3013
Rejestracja: 04 sty 2020, 12:09
Jestem: w kryzysie małżeńskim
Płeć: Kobieta

Re: Oddalanie się małżonków od siebie.

Post autor: Caliope »

Rubi pisze: 01 kwie 2021, 6:08
Niepozorny pisze: 31 mar 2021, 16:24
Powyższy opis nie zawiera wielu problemów, które poruszyłaś w swoim wątku. Czy od września coś się zmieniło?
Przede wszystkim rozwiązaliśmy nasze problemy mieszkaniowo-finansowe. Dzięki temu mój mąż jest dużo spokojniejszy. Jest dużo bardziej pozytywnie do mnie nastawiony. Nie wylewa swoich flustracji na mnie. Nasza relacja się poprawiła. Jakiś czas temu mąż miał chwilowe problemy w pracy. Dzielił się ze mną swoimi kłopotami, ja wspierałam go jak umiałam najlepiej. Ostatnio nawet obejrzeliśmy wspólnie film przytuleni. Już dawno tego nie robiliśmy. Ale brak seksu pozostał.

W wątku Caliope wszyscy sugerują rozmowę z mężem. Próbuję z nim o naszej relacji rozmawiać. Mówię mu o swoich potrzebach, o tym jak bardzo za nim tęsknię, jak bardzo potrzebuję bliskości i intymności, poprostu więcej czasu spędzonego tylko we dwójkę. Takie rozmowy zwykle kończą się jednorazowym zbliżeniem. Potem przez wiele, wiele miesięcy nic. Gdy uśpię dzieci i idę do męża pogadać albo się poprzytulać często słyszę: Idź spać! Nie rozumiem zachowania męża. On nigdy nie inicjuje współżycia. Ale gdy z mojej inicjatywy to się stanie, jest w dobrym humorze przez kilka dni, do tego bardzo miły dla mnie. Tym bardziej nie rozumiem...

Chciałam jeszcze odpowiedzieć na post Ozeasza, ale zrobię
To całkiem nieźle na początek Rubi, jeśli mąż był taki od zawsze, nie zmienisz go, a możesz sama kontrolować wasze pożycie. Jest seks, przytulania, rozmowa, ja nie mam nic z tych rzeczy. U mnie jest celibat, brak rozmowy, mój mąż chyba naprawdę się zawsze wstydził swojego ciała i jak zaczął uważać się za lepszego i pokrzywdzonego, zapomniałam o tym. Dlatego ja robiłam tak samo jak ty, ale wybrałam świadomie by nikt nie kontrolował mojej seksualności, nic mi nie narzucał.Na razie mój mąż strzelił sobie w stopę, bo raniąc mnie pozbawił siebie wszystkich dobrych chwil.
ODPOWIEDZ